Η Δεύτερη μέρα της Αναστάσεως, γνωστή και ως Δευτέρα του Πάσχα, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εορταστικής περιόδου στην Ελλάδα.
Αν και η Κυριακή της Αναστάσεως είναι το αποκορύφωμα των εορτασμών, η Δεύτερη (επόμενη) μέρα διατηρεί έντονο το θρησκευτικό, πνευματικό και λαογραφικό χαρακτήρα, ιδιαίτερα στην ελληνική ύπαιθρο.
Η Δεύτερη μέρα ανήκει στην Διακαινήσιμο Εβδομάδα, δηλαδή την εβδομάδα μετά την Ανάσταση του Χριστού. Η εκκλησία τελεί και πάλι Θεία Λειτουργία, με θριαμβευτικό χαρακτήρα και πολλές φορές γίνεται αγιασμός ή περιφορά της εικόνας της Ανάστασης.
Πολλοί θεωρούν τη μέρα ως την «καθαρτήρια» συνέχεια της μεγάλης γιορτής, μια ευκαιρία να απολαύσουν τον ήχο των καμπανών, τα γέλια των παιδιών και τη θαλπωρή της κοινότητας που παραμένει ενωμένη και μετά το πέρας της Ανάστασης.
Σε ορισμένες περιοχές, όπως στη Μακεδονία και τη Θράκη, είναι σύνηθες να τελείται και μνημόσυνο για τους νεκρούς, το λεγόμενο «Δευτερόπασχα», με ιδιαίτερη συγκίνηση και σεβασμό.
Σε πολλά χωριά της Ελλάδας, η Δεύτερη μέρα είναι αφορμή για λαϊκά πανηγύρια, χορούς και γλέντια, που συνδυάζουν την παράδοση με την πίστη.
Ο κόσμος συγκεντρώνεται στις πλατείες, τα τραπέζια γεμίζουν ξανά με παραδοσιακά εδέσματα, ενώ το κρασί και οι τοπικοί μεζέδες συνοδεύουν τους χορούς και τα τραγούδια. Τα πασχαλινά έθιμα συνεχίζονται, όπως το τσούγκρισμα των αυγών, η κατανάλωση αρνιού ή κατσικιού και το μοίρασμα κουλουριών και γλυκών.
Σε αρκετές περιοχές αναβιώνουν τοπικά έθιμα, όπως οι «Λαζαρίνες», οι «Αναστενάρηδες» ή τα «Αναστάσιμα τραγούδια», που δίνουν ξεχωριστό χρώμα στους εορτασμούς.
Αρκετές φορές συμπίπτει με την εορτή του Αγίου Γεωργίου (όταν «πέφτει» μετά τις 23 Απριλίου) με αποτέλεσμα τα δρώμενα να είναι ακόμη πλουσιότερα.
Πέραν από την πνευματική της σημασία, αποτελεί μια υπενθύμιση της χαράς της ζωής, της ελπίδας και της συλλογικής ταυτότητας του ελληνικού λαού.
Είναι μια μέρα όπου η πίστη συναντά την παράδοση και η κοινότητα γιορτάζει ενωμένη τη νίκη της ζωής απέναντι στον θάνατο και τη δεύτερη ευκαιρία που μας δόθηκε, για αιώνια ζωή.
