Ο Νικόλαος, είναι από τους πιο roughneck Αγίους που διαθέτει η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία.

Ο Άγιος Νικόλαος ήταν γνωστός για την αφοσίωσή του στη δικαιοσύνη, την οποία υπηρετούσε το ίδιο θερμά με την πίστη του χωρίς να φοβάται να τα βάλει με άρχοντες και προύχοντες όταν έβλεπε την αδικία να κυριαρχεί.

Όταν κάποια στιγμή παραβρέθηκε σε μια εκτέλεση δι’ αποκεφαλισμού αλλά δεν πείστηκε από το κατηγορητήριο, ανέβηκε στο βάθρο, πέταξε το δήμιο στο πάτωμα και με το σπαθί στο χέρι απαίτησε να επανανεξεταστούν οι κατηγορίες.

Ο Διοκλητιανός στα πλαίσια των διωγμών του εναντίον των Χριστιανών τον φυλάκισε για καιρό, με αποτέλεσμα να πάθει αρθρίτιδα. Έζησε το λιγότερο 60 χρόνια (ίσως και 80+) ενώ έπρεπε να είχε πεθάνει από τα 40.

Όταν λογομάχησε με τον Άρειο στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας και ο τελευταίος του ζάλισε τον έρωτα, σηκώθηκε και τον χαστούκισε μπροστά στο Μεγάλο Κωνσταντίνο.

Χρησιμοποίησε την περιουσία του για το κοινό καλό, φτιάχνοντας γηροκομεία και άλλα φιλανθρωπικά Ιδρύματα χωρίς κονδύλια από το Δημόσιο ή δωρεές τρίτων. Ως Επίσκοπος Μύρων στάθηκε πάντα δίπλα στο ποίμνιό του χωρίς να προκαλέσει σκάνδαλα.

‘Οταν ένας φτωχός πατέρας πάνω στην οικονομική του απελπισία ήθελε να εκπορνεύσει τις τρεις κόρες του, ο Νικόλαος άφησε κρυφά χρήματα για να τις γλυτώσει. Ο πατέρας έμαθε τελικά ποιος ήταν ο ευεργέτης του και το διάδωσε. Επίσης, δεν εκπόρνευσε τις κόρες του.

Η λαϊκή παράδοση τον θέλει καραβοκύρη αλλά να έχει κουραστεί από τη θάλασσα. Κι έτσι πήρε ένα κουπί στο στον ώμο και όποιον έβρισκε μπροστά του τον ρωτούσε τι κρατά.

Όλοι απαντούσαν «κουπί» κι αυτός προχωρούσε μέχρι που κάποιος του είπε «ξύλο». Κατάλαβε ο Άγιος πως σ’ εκείνο το μέρος οι άνθρωποι δεν έχουν καμία σχέση με τη θάλασσα κι έμεινε κοντά τους.

Ο λαός τον ονομάζει «Μυροβλήτη» και του αποδίδει πληθώρα θαυμάτων, κάποια από τα οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Όλα αυτά βέβαια δε μπορούν να διασταυρωθούν αλλά η αξία τους έγκειται στα ηθικά και πνευματικά διδάγματα που μεταφέρουν.

Στην περίπτωση αυτή, η ιστορία του Αγίου Νικολάου μας υπενθυμίζει τη σημασία της δικαιοσύνης, της συμπόνιας και της υπεράσπισης των αδυνάτων.