Ο Ντ’ Αρτανιάν και οι 3 σωματοφύλακες είναι το πλέον γνωστό έργο του Αλέξανδρου Δουμά πατήρ. Γιατί υπάρχει και ο Αλέξανδρος Δουμάς υιός που έγραψε την «Κυρία με τις Καμέλιες». Οι ιστορίες του Γασκώνου σωματοφύλακα του Γάλλου Βασιλιά Λουδοβίκου ΙΓ’ ξετυλίγονται σε μια τριλογία, από την οποία οι περισσότεροι ξέρουμε το πρώτο μέρος.
Η βασική ιδέα που αποκομίζει όποιος διαβάζει το βιβλίο, είναι ότι ο καλός και πιστός στρατιώτης Ντ’Αρτανιάν μαζί με τους 3 κολλητούς του (οι οποίοι έχουν ονόματα βουνών), με το ξίφος και την τιμή τους, προστατεύουν τη Βασίλισσα και βάζουν τέλος στα καταχθόνια σχέδια του τρισάθλιου Καρδιναλίου Ρισελιέ.
Και τώρα, όπως ακριβώς και στον «καλό Ρομπέν» (εδώ περισσότερα ) η άλλη ανάγνωση.
Η ιστορία λαμβάνει χώρα μεταξύ 1625-1628 κατά κύριο λόγο στη Γαλλία, αλλά και στην Αγγλία. Και αυτό γιατί η Βασίλισσα Άννα η Αυστριακή (σύζυγος του Λουδοβίκου), έχει ερωτικές σχέσεις με τον Άγγλο Δούκα του Μπάκινγκχαμ. Σε μια περίοδο που μπορεί οι δύο χώρες να μη βρίσκονται σε πόλεμο όπως πριν 140 χρόνια αλλά οι σχέσεις τους δεν είναι και οι καλύτερες.
Ο Ρισελιέ, μαθαίνει για τον παράνομο δεσμό και χειραγωγεί το Βασιλιά ώστε να ζητήσει από την Άννα να φορέσει ένα πανάκριβο περιδέραιο που όμως αυτή το έχει στείλει πεσκέσι στον Άγγλο εραστή.
Ο Δουμάς γράφει ότι είναι ένα δώρο. Μάλλον όμως τα δύο πιτσουνάκια ανταλλάσσουν ερωτική αλληλογραφία (το sexting της εποχής) και με το πρώτο γράμμα της ακόλαστης Βασίλισσας στον Άγγλο, το περιδέραιο παίζει το ρόλο της «ταυτότητας». Ώστε να βεβαιωθεί ο Μπάκινγκχαμ για τον αποστολέα. Άσχετο που μετά ο Κόμης το καβατζώνει.
Οι σωματοφύλακες πάνε στην Αγγλία για να το φέρουν πίσω και να σώσουν την Άννα. Και έτσι προδίδουν όχι μόνο το νόμο (που δεν ανέχεται μοιχαλίδες Βασίλισσες), όχι μόνο τον όρκο τους να προστατεύουν το Βασιλιά αλλά και τη σύμβαση εργασίας τους!!!!
Ο Δουμάς φυσικά προσπαθεί να τα μπαλώσει, παρουσιάζοντας το Ρισελιέ σαν αδίστακτο δολοπλόκο και καλά κάνανε οι σωματοφύλακες γιατί ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και τα λαϊκά παιδιά που τα βάζουν με τον κακό Καρδινάλιο, έχουν δίκιο εξ’ ορισμού.
Αν το καλοσκεφτούμε όμως ο Ρισελιέ (πρωθυπουργός της Γαλλίας τότε), κάνει αυτό που πρέπει. Προστατεύει την τιμή του Βασιλιά του. Γιατί αν μαθευτεί ότι η Άννα τον έχει κάνει τάρανδο, θα γίνει περίγελος και ταυτόχρονα θα χάσει μεγάλο μέρος της πολιτικής του ισχύος. Συν του ότι δεν ξέρουμε πάνω στο πάθος, τι σόι κρατικά μυστικά έχει ξεφουρνίσει στον Άγγλο.
Όσο για τη «δολοπλοκία», σαν εξυπνότερος από τους χαχόλους γύρω του, καταλαβαίνει ότι είναι προτιμότερο να την ξεμπροστιάσει την άπιστη (και εν δυνάμει προδότισσα), ο ίδιος ο Λουδοβίκος. Έτσι και θα σώσει την τιμή του και θα δείξει πυγμή. Γιατί ο Βασιλιάς που δεν χαρίζεται στη Βασίλισσα, γίνεται αμέσως ακριβοδίκαιος.
Και για να μη νομίζετε ότι τα λέω μόνον εγώ, ο ίδιος ο συγγραφέας σε ένα από τα κατοπινά του βιβλία, βάζει το Γασκώνο με το Αρμένικο επώνυμο να παραδέχεται εμμέσως πλην σαφώς την άποψή μου, σε μια συνομιλία του με το Ροσφόρ. Πρωτοπαλίκαρο του Ρισελιέ.
Μεγάλο μυαλό ο παπάς. Κάποια μέρα κατεβαίνει τα σκαλιά των Βερσαλλιών και βλέπει να ανεβαίνει ένας Κόμης που είχε αναρριχηθεί στην εξουσία ενώ ο ίδιος περνά μια περίοδο κάμψης. Και όταν τον ρωτά τι νέα έχει, του απαντά: «Τα νέα αγαπητέ μου είναι ότι εσείς ανεβαίνετε και εγώ κατεβαίνω».
